Fehring (1998)
Fehring en Gaska
Evaluation of the Lady Free Biotester in determining the fertile period
Contraception 1998; 57: 325-28
De Lady Free Biotester is een microscoop ter grootte van een lipstick, waarmee het kristalliseren van speeksel of cervixslijm bekeken kan worden (varentest). Er bestaat een theorie dat het kristalliseren van speeksel en cervixslijm samenvalt met de vruchtbare periode van de vrouw. Het kristalliseren zou worden veroorzaakt door een toegenomen zoutgehalte van de bewuste vloeistoffen onder invloed van het hormoon oestrogeen. Door speeksel of slijm op een glaasje te drogen en door de microscoop (vergroting 50-75 maal) te bekijken, zou je kunnen ontdekken of je vruchtbaar bent of niet.
Dit onderzoek evalueert de nauwkeurigheid van de Lady Free Biotester door te vergelijken tussen enerzijds de LH-piek in de urine en de slijmpiekdag, en anderzijds de piekdag van het varensymptoom in speeksel en urine zoals met de Biotester bepaald.
Aan het onderzoek deden 12 ervaren NFP-consulentes mee gedurende 2 cycli. De LH-piek werd met een thuistest door de vrouwen zelf gemeten. De slijmregels van de CrM-methode (een modificatie van de Billingsmethode) werden gebruikt om slijmpiekdag en vruchtbare periode vast te stellen. Het kristallisatiepatroon werd verdeeld in drie graden:
- Geen kristallisatie (stippeltjes)
- Gedeeltelijke kristallisatie (stippels en varenstructuur)
- Volledige kristallisatie (alleen varenstructuren)
De kristallisatiepiek was de laatste dag van het hoogst bereikte niveau van kristallisatie.
Het speeksel werd ‘s morgens en ‘s avonds bekeken met de microscoop, het cervixslijm slechts eenmaal per dag.
Resultaten:
Bij 21 van de 24 cycli kon een LH-piek worden gevonden. In deze cycli lag de slijmpiekdag bij 95,2 % in de periode van 3 dagen voor de LH-piek tot en met 3 dagen na de LH-piek; in 66,6 % van deze cycli gold hetzelfde voor de kristallisatiepiek van het cervixslijm; en in 76,2 % van de cycli gold dat voor de kristallisatiepiek van het speeksel. Alle pieksymptomen bleken hoogsignificant gecorreleerd met de LH-piek en ook met elkaar.
Er kon echter geen vruchtbare periode worden bepaald met alleen het kristallisatiepatroon van speeksel of urine. Vaak kon gedurende de hele cyclus kristallisatie worden waargenomen, en soms maar op 1 of 2 dagen. Ook met de observatie van het slijm konden begin en einde van de vruchtbare periode niet worden vastgesteld, door òf voortdurend bloedverlies, en/of voortdurend slijmverlies. Slechts 55 % van de cycli liet een volledige kristallisatie van het slijm zien (graad 3); voor het speeksel gold dit ‘s avonds voor 60 % van de cycli en ‘s ochtends voor slechts 43 %.
Ook bij een van de mannelijke onderzoekers bleek het speeksel te kristalliseren(!). De microscoopjes bleken bovendien geen optimaal beeld te geven.
De conclusie van de auteurs was dat er een goede correlatie is tussen de kristallisatiepiek in speeksel en slijm en andere markers van het geschatte ovulatietijdstip; de kristallisatiepiek kan samen met andere methoden worden gebruikt om het fertiliteitsoptimum te bepalen.
Het kristallisatiesymptoom is niet geschikt voor het bepalen van de vruchtbare periode, en kan dus niet gebruikt worden voor het voorkomen van zwangerschap.
Daarnaast levert dit onderzoek vragen op over de theorie van het kristalliseren van speeksel onder invloed van oestrogeen, daar ook bij mannen kristallisatie van het speeksel kan worden gevonden en er bovendien cycli waren met voortdurende kristallisatiepatronen.