Coomarasamy (2015)

A. Coomarasamy, H. Williams et al.

A Randomized Trial of Progesterone in Women with Recurrent Miscarriages

The New England Journal of Medicine 373;22:2141-2148

Progesteron is essentieel voor het behoud van de zwangerschap. Het is echter niet zeker of het toedienen van progesteron de kans op een levend geboren kind doet toenemen bij vrouwen met een geschiedenis van herhaalde miskramen.

Om dit te onderzoeken is de ‘PROMISE’-trial opgezet. Deelnemers in de ‘PROMISE’-trial werden gerekruteerd vanuit verschillende ziekenhuizen in het Verenigd Koninkrijk (36) en Nederland (9). Vrouwen in de leeftijd van 18-39 jaar, die op een natuurlijke manier zwanger konden raken en al drie of meer miskramen hadden gehad, werd gevraagd mee te doen aan dit onderzoek (1568 vrouwen). 836 vrouwen bleken ‘geschikt’ en ‘welwillend’ om mee te doen aan dit onderzoek. Redenen van ‘ongeschiktheid’ waren bijvoorbeeld niet zwanger kunnen raken binnen het jaar of het hebben van onderliggende ziekte(s), die de kans op een miskraam aantoonbaar verhogen.

Deze 836 vrouwen werden ‘dubbelblind’ in twee groepen ingedeeld. Dit houdt in dat de vrouw en de verpleegkundige zelf niet wisten of er progesteron (400mg tweemaal daags, vaginaal) dan wel een placebo werd toegediend. Het middel werd toegediend vanaf het moment na een positieve zwangerschapstest (niet later dan 6 weken zwangerschap) tot en met de duur van 12 weken zwangerschap. De computergestuurde randomisatie hield rekening met aanwezige verschillen in de groep. De groepen verschilden daardoor niet significant in bijvoorbeeld leeftijdsgemiddelde, gemiddelde BMI en de aan- of afwezigheid van polycysteuze ovaria. Eventuele andere risicofactoren voor het krijgen van miskramen waren door middel van een computergestuurde randomisatie gelijk verdeeld over de beide groepen.

Primaire uitkomstmaat was het aantal levendgeborenen na 24 weken zwangerschap. Secundaire uitkomstmaten waren o.a. aanwezigheid van zwangerschap bij 6-8 weken en 12 weken, congenitale en genitale afwijkingen.

De conclusie van deze ‘PROMISE’-trial is dat progesterontherapie in het eerste trimester van een zwangerschap niet resulteert in een hoger aantal levend geboren kinderen bij vrouwen met een geschiedenis van onverklaarde herhaalde miskramen. Ook de secundaire uitkomstmaten waren niet significant verschillend tussen beide groepen.

Discussiepunt in het onderzoek was de manier van toediening en het tijdstip van toediening van progesteron. Progesteron werd (pas) toegediend na vaststelling van de zwangerschap door middel van een urinetest. De studie heeft niet kunnen aangeven of de therapie effectiever zou zijn geweest als progesteron was toegediend tijdens de luteale fase van de cyclus.

Commentaar

Dit onderzoek is interessant voor ons als Sensiplan-gebruikers en -consulenten. Maar het roept ook extra vragen op. Wat is er bekend ten aanzien van het cyclusverloop van deze vrouwen? Extra progesterontoediening werd gestart op het moment van vaststellen van de zwangerschap. Zou het voor vrouwen met een verkorte luteale fase verschil gemaakt hebben, als progesteron werd toegediend vanaf de dag van de eerste hogere temperatuur? Toedienen van extra progesteron vanaf het vaststellen van de zwangerschap lijkt dus niet significant bij te dragen. Echter, gemeten aan de onderzoeksresultaten, lijkt het ook niet schadelijk te zijn.